Project Approach / การเรียนการสอนแบบโครงการ

Project Approach

The Project Approach, a specific kind of project-based learning, brings a number of advantages to any classroom and represents best practices in
21st-century education. It fits securely within both a long history of innovative teaching and learning practices—dating back, at least, to the 16th century—and within the framework of today’s growing body of research on what students need to find success and fulfillment in the current (and future) world.   

About the Project Approach

The Project Approach refers to a set of teaching strategies that enable teachers to guide students through in-depth studies of real-world topics. Projects have a complex but flexible framework within which teaching and learning are seen as interactive processes. When teachers implement the Approach successfully, students feel highly motivated and actively involved in their own learning, leading them to produce high-quality work and to grow as individuals and collaborators.

A project, by definition, is an in-depth investigation of a real-world topic worthy of a student’s attention and effort. The study may be carried out with an entire class or with small groups of students—most often at the preschool, elementary, and middle school levels. Projects typically do not constitute the whole educational program; instead, teachers use them alongside systematic instruction and as a means of achieving curricular goals.

Learning & Teaching

The Project Approach fosters not only academic knowledge and skill sets but what many educators refer to as the whole child. The use of the word whole stems from research indicating that students need more than content mastery to succeed in the 21st century—they need to be physically, emotionally, and socially healthy; they need to be intellectually challenged and supported by caring adults; and they need to be interested and engaged in their school learning.

Though project work has long prepared students for health, happiness, and success—even as far back as the 16th century—it emerged recently as a prime teaching strategy of the 21st century. Headlines everywhere refer to a rapidly changing and more global world, and governments and organizations call upon students to lend their hands through service, innovation, and problem-solving. These calls to action require a new kind of education—one that inspires, connects, and empowers students. The Project Approach does just that by:

·        connecting students to their local and global communities—and providing them with real-world experiences beyond the classroom;

·        fostering what researchers refer to as essential 21st-century skills, including critical thinking, collaboration, and creativity;

·        providing opportunities to integrate technologies into the classroom—and to use technologies as tools for achieving specific purposes instead of as ends in themselves;

·        providing students with opportunities to apply the skills they acquire through systematic instruction;

·        building on the individual needs, interests, and strengths of all students—and allowing students to work, where appropriate, at their own pace;

·        giving students a sense of purpose and fostering self esteem;

·        providing opportunities for service learning and enhancing a sense of social justice and responsibility;

·        improving research skills by helping students not only to use print and electronic resources but also field work, surveys, interviews, consultations with experts, and firsthand observations and experiences;

·        honing literacy and communication skills by enabling students to use a variety of media to share the process and product of their project work with authentic audiences;

·        integrating content knowledge and skills from a variety of disciplines, so that students come to see and make cross-curricular connections;

·        enhancing the multicultural literacy of students by giving them opportunities to learn about and collaborate with people from other cultures. (source: http://www.projectapproach.org)

การสอนแบบโครงการ (ที่มา : นฤมล เนียมหอม)

· 

การสอนแบบโครงการ (Project Approach) เป็นการศึกษาอย่างลงลึกในหัวเรื่องใดหัวเรื่องหนึ่ง โดยเด็กเป็นรายบุคคล เป็นกลุ่ม หรือทั้งชั้นเรียน เป็นวิธีสอนที่เหมาะสำหรับเด็กทั้งในระยะปฐมวัยจนกระทั่งชั้นประถมศึกษา         การสอนแบบโครงการเป็นวิธีที่มีโครงสร้างที่ซับซ้อน แต่ก็มีความยืดหยุ่น ครูที่ใช้การสอนแบบนี้ได้อย่างเหมาะสม เด็กจะมีแรงจูงใจ และมีส่วนร่วมในการเรียนรู้อย่างกระตือรือร้น ทั้งนี้ โครงสร้างของการสอนแบบโครงการมีดังต่อไปนี้           1. การอภิปรายกลุ่ม (Group Discussion) ในการจัดการเรียนการสอนแบบโครงการ ครูสามารถแนะนำการเรียนรู้ให้แก่เด็ก ช่วยให้เด็กได้แลกเปลี่ยนสิ่งที่ตนทำกับเพื่อน การที่เด็กได้สนทนาร่วมกันทั้งเป็นกลุ่มย่อยและทั้งชั้นเรียนเกี่ยวกับหัวข้อที่เด็กสนใจ ทำให้เด็กมีโอกาสได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นซึ่งกันและกัน         เด็กปฐมวัยจะเรียนรู้ได้ดีหากได้สนทนาร่วมกับเพื่อนและครูเป็นกลุ่มย่อย ในบริบทที่เกิดกิจกรรมการเรียนรู้ หรือการสำรวจจริงๆ ครูสามารถแนะนำสิ่งต่างๆ ที่ช่วยให้เด็กคิดและสร้างความรู้ได้ง่ายขึ้น อีกทั้งยังเป็นส่วนสำคัญที่ช่วยให้เด็กแลกเปลี่ยนความคิดกับเพื่อนในกลุ่มใหญ่ด้วย           2. การทำงานภาคสนาม (Field Work) การทำงานภาคสนามในที่นี้ครูควรคิดถึงประสบการณ์ตรงที่เด็กจะได้รับจากการไปศึกษานอกสถานที่ ซึ่งจะแตกต่างจากการพาเด็กไปทัศนศึกษา การทำงานภาคสนามของเด็กไม่จำเป็นต้องพาเด็กไปนอกสถานที่เสมอไป อาจเป็นการสำรวจสิ่งปลูกสร้าง หรือสนามของโรงเรียน การสัมภาษณ์บุคคลต่างๆ ในโรงเรียน การวัด การทำแผนที่ ฯลฯหากต้องการให้เด็กมีประสบการณ์ภาคสนามนอกโรงเรียนอาจเลือกพาเด็กไปสำรวจบริเวณใกล้ๆ โรงเรียน เช่น ร้านค้า ถนน ป้ายต่างๆ บ้าน สนาม อาคาร โบราณสถาน สถานีขนส่ง ฯลฯ ทั้งนี้อาจจัดให้เด็กได้พูดคุยกับบุคคลซึ่งเป็นภูมิปัญญาในเรื่องนั้น ได้สังเกตปรากฏการณ์ต่างๆ ได้ใช้บริการสาธารณะ ฯลฯ         การทำงานภาคสนามจะช่วยให้เด็กสร้างความรู้ใหม่จากประสบการณ์ตรง และเกิดการเชื่อมโยงกับสิ่งที่เด็กเรียนรู้ในห้องเรียน สิ่งเหล่านี้จะช่วยให้เด็กเข้าใจโลกมากยิ่งขึ้น และช่วยให้เด็กเรียนรู้เกี่ยวกับการใช้ข้อมูลจากแหล่งข้อมูลปฐมภูมิในการตอบปัญหาต่างๆ ด้วย         3. การนำเสนอประสบการณ์ (Representation) การนำเสนอประสบการณ์ช่วยให้เด็กได้ทบทวนและจัดระบบประสบการณ์ของตน สิ่งที่นำเสนออาจมาจากการอภิปรายแลกเปลี่ยนประสบการณ์เดิมเกี่ยวกับหัวข้อที่สนใจศึกษา การกำหนดคำถามที่จะนำไปสู่การสืบค้น การแสดงสิ่งที่เด็กๆ ได้เรียนรู้ เด็กๆ สามารถนำเสนอประสบการณ์ที่ตนเรียนรู้ด้วยวิธีการต่างๆ เช่น การวาดภาพ การเขียน การใช้สัญลักษณ์ทางคณิตศาสตร์ การเล่นบทบาทสมมติ การสร้างแบบจำลองต่างๆ ฯลฯ         เด็กจะมีโอกาสทบทวนข้อมูลที่รวบรวมจากการทำงานภาคสนาม เลือกวิธีการนำเสนอที่ทำให้เพื่อน ครู หรือพ่อแม่เข้าใจ เป็นโอกาสที่เด็กจะได้เชื่อมโยงความรู้ใหม่กับความรู้เดิมด้วยความเข้าใจอย่างแท้จริง         4. การสืบค้น (Investigation) การสืบค้นในการจัดการเรียนการสอนแบบโครงการสามารถใช้แหล่งข้อมูลที่หลากหลายตามเรื่องที่เด็กสนใจ เพื่อค้นหาคำตอบของคำถามที่ตั้งไว้ เด็กๆ อาจใช้วิธีการสัมภาษณ์พ่อแม่ บุคคลในครอบครัว หรือบุคคลอื่นๆ ในขณะที่ไปทำงานภาคสนาม สัมภาษณ์ผู้เชี่ยวชาญในเรื่องนั้นๆ ที่ครูเชิญมาที่ห้องเรียน สังเกตและสำรวจวัตถุสิ่งของ วาดภาพโครงร่าง ใช้แว่นขยายส่องดูใกล้ๆ สัมผัสพื้นผิวต่างๆ และอาจเป็นการค้นหาคำตอบจากหนังสือในห้องเรียนหรือห้องสมุดก็ได้เช่นกัน         5. การจัดแสดง (Display) ผลงานของเด็กทั้งที่เป็นงานรายบุคคล หรืองานกลุ่มซึ่งสามารถนำมาจัดแสดงไว้ตลอดทุกระยะของการดำเนินการตามโครงการเพื่อให้เกิดการแลกเปลี่ยนความคิดหรือความรู้ให้เด็กทั้งชั้นเรียนได้เรียนรู้ การจัดแสดงช่วยให้เด็กและครูมีโอกาสบอกเล่าเรื่องราวของโครงการให้ผู้ที่มาเยี่ยมเยือนรับรู้ด้วย         โครงสร้างดังกล่าวข้างต้นทั้งการอภิปรายกลุ่ม การทำงานภาคสนาม การนำเสนอประสบการณ์ การสืบค้น และการจัดแสดงจะอยู่ในระยะต่างๆ ของโครงการซึ่งมี 3 ระยะ ได้แก่ ระยะที่ 1 ทบทวนความรู้เดิมและความสนใจของเด็ก ระยะที่ 2 ให้เด็กมีประสบการณ์ใหม่ และมีโอกาสสืบค้นเพื่อหาคำตอบ ระยะที่ 3 ประเมิน สะท้อนความคิด และแลกเปลี่ยนงานโครงการ ข้อชวนคิดที่น่าสนใจที่นุ้ยอยากจะฝากไว้นะคะ ข้อจำกัดของการเรียนแบบโครงการคือ หากไม่มีการพาเด็กออกภาคสนาม หรือพาไปทัศนศึกษา อาจจะกลัวว่าดูแลไม่ทั่วถึง หรือปัญหาด้านความปลอดภัย ฯลฯ ด้วยเหตุนี้ ทำให้เด็กไม่ได้เรียนจากประสบการณ์ตรง ส่งผลให้ความรู้ในเรื่องนั้นๆ ไม่กว้างขวางพอ ซึ่งในความเป็นจริงแล้วการออกภาคสนามไม่จำเป็นต้องพาไปไหลมาก อาจจะเริ่มเรียนจากสิ่งที่ใกล้ตัว หรืออาจจะขอความร่วมมือจากผู้ปกครองเมื่อต้องพาเด็กออกไปทัศนศึกษา ซึ่งจะต้องหาจุดร่วมที่เหมาะสมและลงตัวด้วยเช่นกันค่ะ