High Scope Approach / การเรียนการสอนแบบไฮสโคป

High Scope

The HighScope early childhood education approach, used in preschool, kindergarten, childcare, or elementary school settings, was developed in Ypsilanti, Michigan in the 1960s. It is now common there and in some other countries.
The philosophy behind HighScope is based on child development theory and research, originally drawing on the work of Jean Piaget and John Dewey. Since then, the HighScope Curriculum has evolved to include the findings of ongoing cognitive-developmental and brain research. In its teaching practices, the HighScope Curriculum draws upon the work of developmental psychologist and educator Lev Vygotsky, especially the strategy of adult scaffolding — supporting children at their current developmental level and helping them build upon it — in a social setting where children have opportunities to choose materials, ideas, and people to interact within the projects they initiate. The adults working with the children see themselves more as facilitators or partners than as managers or supervisors.

Origin

As director of special services in the Ypsilanti (Michigan) public school district, David Weikart became increasingly interested in the academic performance of a number of at-risk children from poor neighborhoods. These students did poorly on district-wide, standardized tests and also received low scores in IQ assessments.
Weikart brought together, and collaborated with, a committee of elementary education leaders that included Perry School's Charles Eugene Beatty, Michigan's first African-American principal. Known as the Perry Preschool Project (1962), members discussed possible changes to 
teaching methods and curriculum choices. Even though they did not expect to radically change Ypsilanti's teaching core (which mostly worked), they explored why it seemingly failed a certain population of students.
While searching for better teaching methods and programs, Weikart (now also part of a special services committee tackling the same issue) zeroed in on programs for three- and four-year-olds. Outside the normal organization of the school district, Weikart hired four teachers and began operation of a preschool at Perry Elementary School.[2][non-primary source needed]
Weikart and Perry School's teachers and staff chose to differ from traditional nursery school settings by designing a program that focused on a child's intellectual maturation rather than a child's social and emotional advances. They wanted a program that
1. Possessed a firm, legitimate bed of theory for teaching/learning, ungirding its structure;
2. Supported the child's talents through an active process of learning; and
3. Relied on teachers, administrators, and families to support the success of the program.

Central concepts

• Active learning
The HighScope Curriculum emphasizes active participatory learning. Active learning means students have direct, hands-on experiences with people, objects, events, and ideas. Children's interests and choices are at the heart of the HighScope programs. They construct their own knowledge through interactions with the world and the people around them. In active learning settings, adults expand children's thinking with diverse materials and nurturing interactions.
 Learning environment
A HighScope school classroom is divided into well-defined interest areas that typically include a house area, art area, block area, toy area, and other areas that reflect the children's interests. Children are able to access all facilities independently as well as take some responsibility for use of these areas.
• Daily routine
HighScope classrooms follow a predictable sequence of events called the daily routine. The daily routine in a HighScope classroom includes plan-do-review, small- and large-group times, outside time, transition times, and eating and resting times. 

Plan-do-review

A key component of the HighScope approach is the plan-do-review sequence. Children first plan what materials they want to work with, what they want to do, and whom they want to do it with (this can be done formally or informally in small groups). Once they have made a plan, however vague, of what they want to do, they can go and do it. Then, after this chosen worktime, the children discuss what they did and whether it was the same as, or different from, what they had planned.

• Adult-child interaction

Shared control between adults and children is central to the HighScope Curriculum. In addition to sharing control, adults in a HighScope classroom participate in children's play, converse as partners with them, focus on children's strengths and offer them support, and encourage children's problem solving.[2][non-primary source needed]

• Key developmental indicators
The HighScope Curriculum is organized into eight content areas: (1) approaches to learning; (2) language, literacy, and communication; (3) social and emotional development; (4) physical development and health; (5) mathematics; (6) science and technology; (7) social studies; and (8) creative arts. Within these content areas are 58 key developmental indicators (KDIs). The KDIs are statements of observable behaviors that define the important learning areas for young children. HighScope teachers keep these indicators in mind when they set up the learning environment and plan activities.

• Assessment
HighScope assesses children's development with comprehensive observations. HighScope teachers record daily anecdotes describing what children do and say. Several times a year, teachers review these anecdotes and rate each child using an assessment tool that is organized into six areas of development. These scores help the teachers design developmentally appropriate learning opportunities and can be used to explain children's progress during conferences. 

Conflict Resolution
HighScope has a six-step process that can be used to help children resolve conflicts that may arise during their day.
Step 1. Approach the situation calmly.
Observe the situation, approach the children with a calm voice, and sit with them on the floor. Stop any hurtful behavior if necessary.
Step 2. Acknowledge children’s feelings.
Describe the feeling you observe and the details of what you see.
Step 3. Gather information.
Ask open-ended questions, directing your questions to one child, then another.
Step 4. Restate the problem.
Based on what the children say, clarify the problem and check your statement with the children.
Step 5. Ask for ideas for solutions and choose one together.
Encourage children to talk to each other. Be prepared to give suggestions. When children arrive at a solution, restate it and check with them to make sure they are in agreement.
Step 6. Be prepared to give follow-up support.
Sometimes solutions need clarifying as the children begin to play again.

โปรแกรมไฮสโคป

ความเป็นมา

ดร.เดวิด ไวคาร์ท (Dr.David Weikart) ประธานมูลนิธิวิจัยการศึกษาไฮสโคป (High/Scope Educational Research Foundation)

เป็นผู้ริเริ่มและร่วมกับคณะนักวิชาการและนักวิจัย อาทิ แมรี่ โฮแมน(Mary Hohmann) และ ดร.แลรี่ ชไวฮาร์ต (Dr.Larry Schweinhart) พัฒนาขึ้นจากโครงการเพอรี่ พรี สคูล (Perry Preschool Project) ตั้งแต่ พ.ศ.2505 ซึ่งเป็นหนึ่งในโครงการ Head Start เพื่อช่วยเหลือเด็กด้อยโอกาสให้มีการศึกษาที่เหมาะสม และประสบความสำ เร็จในชีวิต มูลนิธิวิจัยการศึกษาไฮสโคปได้ศึกษาเปรียบเทียบเด็ก 3 กลุ่ม ประกอบด้วยกลุ่มที่ได้รับการสอนจากครูโดยตรง (Direct Instruction) กลุ่มเนอร์สเซอรี่แบบดั้งเดิม (Traditional Nursery) และกลุ่มที่ได้รับประสบการณ์โปรแกรมไฮสโคป จากการศึกษาติดตามเด็กเหล่านี้ตั้งแต่ระดับปฐมวัยจนถึงอายุ 29 ปี พบว่ากลุ่มที่เรียนด้วยโปรแกรมไฮสโคปมีปัญหาพฤติกรรมทางสังคม-อารมณ์ เช่น การถูกจับข้อหาลักขโมย
ทำร้ายผู้อื่น บกพร่องทางอารมณ์ และล้มเหลวในชีวิตน้อยกว่าอีก 2 กลุ่ม ดังนั้นโปรแกรมนี้จึงพิสูจน์ได้ว่าช่วยป้องกันอาชญากรรรม เพิ่มพูนความสำ เร็จทางการศึกษาและผลผลิตตลอดชีวิต (Weikart and others, 1978 และSchweinhart, 1988 และ 1997)

แนวคิดของการเรียนการสอนแบบไฮสโคป คือการให้เด็กริเริ่มกิจกรรมด้วยตนเอง ได้ลงมือปฏิบัติ และเลือกสื่อที่เกี่ยวข้องกับเรื่องที่เรียน โดยมีครูเป็นผู้สนับสนุน และกระตุ้นให้เกิดการดำเนินกิจกรรมด้วยการจัดห้องเรียนให้เหมาะสมกับการเรียนรู้ของเด็ก มีสื่ออุปกรณ์เพียงพอที่เด็กสามารถเลือกใช้อย่างหลากหลาย ทั้งนี้ครูเป็นผู้กระตุ้นให้เด็กดำเนินกิจกรรมตามกระบวนการ ๓ ขั้นตอน ดังนี้

1.    

   
 การวางแผน (Plan) เป็นการกำหนดแนวทางการปฏิบัติหรือกำดำเนินงานตามที่ได้รับมอบหมายหรือสิ่งที่สนใจด้วยการสนทนาร่วมกันระหว่างครูกับเด็ก และเด็กกับเด็ก ว่าจะทำอะไรอย่างไร ทั้งนี้ตอนวางแผนอาจจะช้า เพราะเด็กบางคนอาจไม่ค่อยพูด ครูต้องรอ อดทนได้ และไม่ชี้นำมาก ครูเพียงบอกว่าวีนนี้มีกิจกรรมทั้งหมดที่มุม หนูอยากเล่นอะไร หรือหนูอยากจะไปเล่นกับใคร ซึ่งคำถามเหล่านี้จะช่วยเด็กได้ดี

2.    
การปฏิบัติ (DO)

คือ การลงมือกระทำกิจกรรมที่วางแผนไว้ เป็นกระบวนการที่เด็กได้ร่วมกันคิด แก้ปัญหา ตัดสินใจ และทำงานด้วยตนเองหรือร่วมกับเพื่อนอย่างอิสระตามเวลาที่กำหนด โดยมีครูเป็นผู้ให้คำแนะนำ ช่วยเหลือในจังหวะที่เหมาะสม

3.    
การทบทวน (Review)

เป็นช่วงที่เด็กจะได้ออกมาเล่าถึงประสบการณ์และผลงานที่ทำ เพื่อทบทวนว่าตนเองสามารถปฏิบัติได้ตามแผนที่วางไว้หรือไม่ หรือมีการเปลี่ยนแปลงอย่างไร แก้ไขอย่างไร ใครช่วยอะไรบ้าง การทบทวนจะช่วนสะท้อนสิ่งที่เด็กกระทำ และชี้ให้เห็นถึงความเชื่อโยงระหว่าแผนกับการปฏิบัติ

จุดที่โดดเด่นของการสอนแบบไฮสโคป คือการจัดสิ่งแวดล้อมการเรียนรู้ ในเมื่อหลักการของแนวนี้คือให้เด็กริริ่มกิจกรรมด้วยตนเอง ดังนั้น การจัดสภาพแวดล้อมและบรรยากาศก็จำเป็นต้องเอต่อการเรียนรู้ มีการลื่นไหลของกิจกรรม และทำให้เด็กเกิดความรู้สึกกระคือรือล้น

·       พื้นที่ ต้อมีพื้นที่สำหรับทำกิจกรรมเป็นกลุ่ม เพื่อให้เอื้อต่อการเรียนการสอนที่เน้นการเรียนแบบร่วมมือกระทำ มุมสำคัญที่ควรมี คือ มุมศิลปะ มุมหนังสือ มุมบ้าน มุมวิทยาศาสตร์ มุมบล็อก

·       วัสดุอุปกรณ์ สื่อการเรียนและอุปกรณ์ต้อมีมากพอและหลากหลาย เพื่อช่วยให้เด็กได้เรียนรู้พัฒนาแผนการทำงาน และดำเนินการตามแผน

·       การจัดเก็บ เป็นส่วนหนึ่งของการเรียนรู้เกี่ยวกับวงจรการค้นหา-ใช้-เก็บคืน ดังนั้นการจัดวางสิ่งของในห้องเรียนก็ต้องเอื้อให้เด็กได้เรียนรู้ด้วนตนเอง ครูต้องจัดวางอุปกรณ์ให้เด็กสามารถค้นหาได้ง่าย สะดวก ปลอดภัย เด็กสามารถหยิบมาใช้และเก็บคืนได้เอง กระบวนการทั้งหมดนี้จะช่วยส่งเสริมให้เด็กรู้จัดสังเกต เปรียบเทียบ มีความรับผิดชอบและช่วยเหลือ

ข้อชวนคิดที่นุ้ยอยากจะฝากไว้นะคะ

ในกระบวนการทำ Plan-Do-Review  ต้องระวังว่าการเลือกและการตัดสินใจต้องเป็นของเด็กจริงๆ หากการเลือกและการตัดสอนใจมีครูเข้าไปเบียดบัง เช่นครูรู้สึกว่าเด็กไม่ค่อยวาดสีเทียนเลย หรือเด็กไม่ค่อยเข้ามุมหนังสือเลย หากครูไปบอกให้เด็กเข้าไปวาดสีเทียน หรือเข้ามุมหนังสือก่อน แล้วค่อยมุมอื่นๆ ค่อไปเมื่อต้องวางแผนเข้ามุม เด็กก็จะเริ่มคิดว่าค่อยรอครูบอกดีกว่า จุดนี้ทำให้เด็กไม่คิดเอง ซึ่งเป็นเรื่องที่ครูต้องระมัดระวัง