เมื่อสัปดาห์ที่แล้วนุ้ยได้มีเวลาไปศูนย์หนังสือจุฬา และได้ไปนั่งอ่านหนังสือเล่มหนึ่ง
เป็นคุณแม่ชาวจีนที่เขียนเกี่ยวกับการเลี้ยงดูลูก ซึ่งเธอได้เขียนเป็นบทความที่อ่านง่าย
โดยยกตัวอย่างจากเรื่องของเธอบ้าง และมีตัวอย่างจากบทความดีๆ ที่เธอเลือกนำมาลง
นุ้ยนั่งอ่านจนจบเล่มค่ะ ใช้เวลาประมาณชั่วโมงครึ่ง พออ่านจบก็ได้ข้อคิดหลายๆ อย่าง
ในการเลี้ยงลูก เราเองเป็นพ่อแม่สมัยใหม่ ที่สภาพแวดล้อมเต็มไปด้วยเทคโนโลยี และสื่อต่างๆ
การเลี้ยงลูกก็ต้องรู้เท่าทัน พ่อแม่จะต้องปรับตัวตามวัยของลูก อย่าเอาตัวเองเป็นบรรทัด
วัดลูก ว่าลูกควรจะเป็นอย่างไร แต่เราเองควรมีลู่ที่ชัดเจน โดยให้ลูกนั้นวิ่งอยู่ในลู่โดยวิธีของเขา
และเราคอยเป็นโค้ช มากกว่าที่จะเป็นผู้จัดการในชีวิตของเขา ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะเลี้ยงลูกให้ดีในสมัยนี้ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องยากมากสำหรับพ่อแม่เพราะคนที่จะเป็นพ่อแม่นั้น ต้องเตรียมตัวเตรียมใจ เตรียมทุกอย่างให้พร้อมก่อนถึงจะนับว่าเป็นผู้ให้อย่างแท้จริง
เล่าสู่กันฟังนะคะ ต้นข้าวขณะนี้อายุจะหกปีขวบแล้วค่ะ นุ้ยสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลง
ทางด้านร่างกายของลูกอย่างมาก ลูกสูงขึ้น แข็งแรงขึ้น และสิ่งที่เห็นเด่นชัดคืออารมณ์
ที่เปลี่ยนแปลงมากๆ ด้วยเช่นกัน ตอนนี้ลูกมีอารมณ์ขึ้นลงอย่างมาก นั่งๆ เล่นอยู่ดีๆ ก็
ร้องกรี๊ดขึ้นมา นึกไปเอง คิดไปเอง และก็เสียใจไปเอง เราเป็นแม่ก็อดสงสัยไม่ได้
ว่าลูกเราเป็นอะไร ก็เลยกลับมานั่งทบทวนกับตัวเองว่า ที่ผ่านมาตั้งแต่ต้นปีเราเลี้ยงลูกอย่างไร
เราบกพร่องตรงไหน ทำไมลูกถึงแสดงพฤติกรรมออกมาเช่นนั้น เมื่อนั่งทบทวนแล้ว
ก็พบว่า เราไปทำงานประจำตั้งแต่ต้นปี มีเวลาอยู่กับเค้าก็แค่ช่วงก่อนนอน และเสาร์อาทิตย์
บางวันเราก็เครียดจากงาน และมาระเบิดกับลูกโดยไม่ตั้งใจ บางวันก็เหวี่ยงซะจน
คนในบ้านเข้าหน้ากันไม่ติด ทำงานมาเหนื่อยได้เงินเป็นค่าตอบแทน
แต่ไม่ได้ใส่ใจคนรอบข้างและลูกอย่างที่ควรจะเป็น พอคิดได้ เราก็เริ่มปรับตัวเองใหม่
ใจเย็นลง และที่สำคัญคือลาออกจากงาน กลับมาทำงานวิจัยให้เสร็จ
รู้สึกดีกับชีวิตมากขึ้น เห็นคุณค่าในตัวเองมากขึ้น ได้ออกสนามเจอผู้ปกครอง
ได้ทำงานกับโรงเรียน ได้เห็นเด็กๆ ทำให้ตัวเราผ่อนคลาย เมื่อกลับมาอยู่กับลูก
เราก็เริ่มเรียนรู้กับลูกใหม่ ค่อยๆ ปรับชีวิตที่เร่งรีบให้ช้าลง มีสติ ระงับอารมณ์เวลาโกรธ
ไม่ได้โทษนะคะว่าไปทำงานไม่ดี แต่กับตัวเองแล้วมันก็มีผลมากพอสมควร
เมื่อเราจัดการกับตัวเองได้ดีแล้ว เราก็จะอยู่กับลูกได้ดีขึ้น เข้าใจลูกมากขึ้น ใจเย็นกับเค้า
คือเรียกว่าได้สติกลับคืนมาอีกครั้ง พยายามบอกตัวเองอยู่เสมอว่าเราไม่ได้มีอำนาจ
ไปจัดการ เผด็จการ ลงโทษ หรือทำร้ายร่างกายลูกได้ ถึงแม้ลูกจะเป็นผู้ที่ไม่สามารถต่อสู้
หรือขัดขืนได้ เค้าอ่อนแอกว่าเรา เมื่อเรามีอำนาจเหนือกว่า ก็ไม่ควรใช้อำนาจนี้มาทำร้ายเขา
โทนเสียงที่พูดกับลูกก็มีความสำคัญนะคะ เด็กจะจับนำ้เสียงและอารมณ์เวลาเราพูด
เค้ารู้สึกนะคะว่าเรารู้สึกอย่างไร บางวันเรามีเรื่องกังวลใจ สีหน้า แววตา และน้ำเสียงของเรา
ก็บ่งบอก และเค้าก็รับรู้ได้ค่ะ เค้าอาจจะโต้ตอบเราโดยการดื้อหรือไม่ฟัง เพราะเค้ารู้ว่าเราไม่พร้อม
แต่กับต้นข้าว ลูกจะเข้ามาถามค่ะว่าแม่เป็นอะไร มีอะไรหรือเปล่า เล่าให้ฟังสิเผื่อเขาจะช่วยได้
พอเราได้ฟังเท่านั้น เหมือนทุกอย่างมันผ่อนคลายจากหนักเป็นเบาเลยค่ะ
เมื่อหัวใจกับหัวใจพูดกันมันคงไม่ยากเกินกว่าที่จะเข้าใจค่ะ
ตอนต่อไปจะมาเล่าให้ฟังถึงโรงเรียนทางเลือกแนววิถีพุทธกับแบบเต็มๆ นะคะ
ปล. ไปลงสนามเก็บข้อมูลจริงค่ะ อย่าลืมติดตามนะคะ
